Sinds enkele weken staat de documentaire serie ‚The last dance’ op Netflix. In tien afleveringen van 50 minuten worden de jaren getoond die leidden naar het finale-seizoen van het gouden team van de Chicago Bulls, met daarin de hoofdrol voor ’s werelds bekendste basketbalspeler ooit, Michael Jordan. We zien hem op zijn kwetsbaarst als de interviewer aan hem vraagt of hij aardig was in die tijd en hij met tranen in zijn ogen antwoordt „Winnen heeft een prijs.“
Jordan bracht succes naar the Chicago Bulls
Voordat Jordan naar de Chicago Bulls kwam, was het een matige basketbalclub, met weinig behaalde resultaten. Jordan, die door keihard werken zichzelf tot super talent ontwikkelde, bracht hier verandering in. Samen met zijn latere teamgenoten Dennis Rodman en Scottie Pippen, bracht hij de club 5 NBA kampioenschappen, waarna in 1997 door de directie veranderingen werden aangekondigd. Vandaar dat dit laatste seizoen van het ‚golden team’ door coach Phil Jackson ‚The last dance’ werd genoemd.
Laatste seizoen van het golden team
Deze naam kreeg het seizoen al voor het aanvatte, waardoor iedereen wist dat het waarschijnlijk hun laatste seizoen bij de Bulls zou zijn. Doordat er natuurlijk enorm veel beeldmateriaal is, hangt die sfeer van ‚de laatste keer’ verscheidene afleveringen lang in de lucht. Spelers en coach weten niet precies waar ze aan toe zijn en die onduidelijkheid hangt duidelijk als een zweem over het team heen.
The Chicago Bulls werden een jaar lang gefilmd
Er wordt op en neer gegaan in de tijd, wat geen probleem is, omdat het meeste natuurlijk bekend is. Wat deze documentaire zo speciaal maakt, is dat een cameraploeg in dat seizoen het team een jaar lang volledig mocht volgen, ook in het dagelijkse leven. De enige afspraak was, dat Michael Jordan volledige controle had over de beelden. Het heeft 20 jaar geduurd voor hij ja zei.
Prachtig beeld van het ‚golden team of basketball’
Doordat hij dit nu heeft besloten, krijgen we een prachtig beeld van het professionele- en privéleven van de spelers en staff. We zien hoe ongelofelijk bekend Michael Jordan was, waarbij hij door veel mensen als een god werd geadoreerd. Of hij nu in Parijs of in Mexico City uit het vliegtuig stapte, de mensen werden wild enthousiast, wat leidde tot extreme toestanden. Nike werd plotsklaps enorm groot en hip, doordat de Michael Jordan sneakers over de toonbank vlogen. Zijn rugnummer 23 verscheen overal en rappers als Nas omarmden hem.
Ongekend gratieus talent
Mensen deden de gekste dingen om een kaartje voor een wedstrijd van de Chicago Bulls te bemachtigen en als je die oude beelden van de Bulls ziet, snap je waarom. Michael Jordan is zonder twijfel de meest gratieuze basketbalspeler die we ooit hebben gezien. De manier waarop hij zijn sprongen tot vluchten maakt is ongekend. Niet voor niets dat zijn sneakers, ondertussen een eigen franchise van Nike geworden, het befaamde logo op de tong kregen,
Ongekende situaties en beelden
Gedurende de documentaire zie je Jordan groeien, als speler en als leider van het team. Alhoewel hij steeds beter wordt en steeds meer te zeggen krijgt, zie je hem ook ongelukkiger worden. Dat gecombineerd met het gegeven dat 1997 als laatste seizoen werd ingegaan, zorgt ervoor ongekende situaties en beelden.
Zonder opsmuk en relativerend
Voor de documentaire serie zijn een hoop spelers en mensen uit de directie geïnterviewd, Michael Jordan zelf natuurlijk het meest uitgebreid. Het is heerlijk om hem, en mensen als Rodman en coach Jackson, erop terug te zien kijken. Heerlijk, omdat dit wordt gedaan zonder opsmuk, en allemaal zeer in staat om zaken te kunnen relativeren. Niet de resultaten uiteraard, want die spreken voor zich, maar de emoties, want die liepen af en toe hoog op in het jaar van de laatste dans. Misschien is dat het ook wel wat deze serie zo goed maakt. Er wordt gespeeld met tijd, waardoor zaken een betere plek krijgen. Het is zonder twijfel dat dit team een van de beste basketbalteams ooit is geweest, maar er hing altijd iets omheen door de vreemde afsluiting. Die krijgt nu een nieuw gezicht, waardoor het team misschien wel nog een treetje hoger is komen te staan.
