Buick (General Motors) is een gerespecteerde naam in de Amerikaanse autogeschiedenis. De geschiedenis van dit automerk begon pas echt in 1936. Het einde van de grote depressie was in zicht en Buick kwam met licht aan het eind van de tunnel, de ‘Roadmaster.’ Dit model moest het vroegere ‘Series 80’-model van het bedrijf te vervangen. We schreven al eerder over de American classic El Camino van Chevrolet, hieronder bespreken we de geschiedenis van de Buick Roadmaster.
Evolutie in het model
Buick produceerde de Roadmaster tot en met 1958 en de reeks bevatte een aantal evolutiemodellen die typisch Amerikaans waren, groot en luxueus. Van 1936 tot 1948 bestond de Roadmaster-reeks uit een sedan, coupé, de converteerbare phaeton en een stationwagen. Deze imposante voertuigen met lange wielbasis blijven tot vandaag de dag een genot om in te rijden; de wagen geeft een geweldig gevoel van statig rijgedrag op een bedje van zachte vering.
Verschillende varianten
Innovatieve kenmerken voor de Roadmaster omvatten GM’s volledig stalen ‘turret top’ body, kogelvormige koplampen en een hellende voorruit. De Roadmaster bevatte ook technische vooruitgang zoals onafhankelijke voorwielophanging en hydraulische remmen. De naam zelf riep een beeld van ‘heerser op de weg’ op, precies zoals GM het bedoeld had. Deze snelweg cruisers waren meteen een succes, met een concurrerend prijskaartje dat ervoor zorgde dat 17.000 Roadmasters in het eerste productiejaar werden verkocht.
Sportieve optie van de Buick Roadmaster
De sportiefste optie was de vierdeurs Phaeton met softtop, hoewel het autokopers publiek de voorkeur gaf aan de stevige sedan. Toen de verkoop langzaam terugliep, vonden er enkele cosmetische aanpassingen plaats, waaronder de montage (in 1941) van de krachtige Fireball Eight-motor met dubbele carburateurs. De wijzigingen waren klein, maar visueel verbeterde het de toch al knappe voertuigen.
Nieuwe styling van korte duur
De nieuwe styling werd uiteindelijk geïntroduceerd voor 1942, maar de productie werd stopgezet als gevolg van de strengheid in oorlogstijd en de nieuwe modellen zouden dienen als basis voor de eerste Buicks die na de Tweede Wereldoorlog werden geproduceerd. Na die oorlog, van 1946 tot 1958, werd de Roadmaster het topmodel van Buick en varianten omvatten de laatste stationwagen met houten carrosserie die in de VS werd geproduceerd, de Model 79-R uit 1953.
Na de oorlog
De Buick Roadmaster uit 1942 en na de oorlog was langer, lager, breder en ruimer dan voorheen, mede dankzij een drie inch langere wielbasis. Ze ondergingen een complete restyling, hoogst ongebruikelijk in een tijd dat de meeste concurrenten van Buick slechts bescheiden facelifts van hun ontwerpen aanboden. Tot de kenmerken behoorden een nieuwe grille met verticale spijlen die tot 1954 in ongewijzigde vorm zou worden overgedragen, en op sommige tweedeurs modellen, waaronder beide Roadmasters, “Airfoil” spatborden die helemaal naar de achterspatborden vielen.
Aanval op Pearl Harbour
Aan de mechanische kant waren de meeste moeilijkheden uit 1941 overwonnen. Zelfs de samengestelde carburateur was aanzienlijk vernieuwd, hoewel deze niet meer verscheen toen de productie na de oorlog werd hervat. Na de Japanse aanval op Pearl Harbour begon de autoproductie af te nemen. Met ingang van 1 januari 1942 waren nieuwe auto’s alleen beschikbaar voor degenen die zich bezighielden met beroepen die essentieel werden geacht voor de oorlogsinspanning. Halverwege januari begonnen de “blackout” -modellen te verschijnen – auto’s zonder chromen exterieur, afgezien van de bumpers. En begin februari werd de productie van personenauto’s helemaal stilgelegd omdat de industrie zich ging richten op de productie van militaire spullen. Een van de oorlogs producten van Buick was de Hellcat-tank vernietiger, waarvan de koppelomvormer uiteindelijk de basis werd voor Buick’s beroemde Dynaflow transmissie.
Re-introductie chroom
Toen de autoproductie in oktober 1945 werd hervat, werd chroom weer spaarzaam aangebracht, de naar achter gevouwen spatborden werden zowel op sedans als coupés gemonteerd, en een door de oorlog geïnspireerde “bombsight” radiator versiering kwam in gebruik. Verder was het qua uiterlijk meer van hetzelfde – in het geval van Buick niet erg.
Weinig veranderingen in de jaren daarna
De styling wijzigingen waren de jaren daarna minimaal, maar stuurbekrachtiging was een welkome aanvulling op de optielijst uit 1952. Tegen die tijd had de motor een vermogen van 170 pk, voornamelijk dankzij een nieuwe carburateur met vier cilinders. In de loop van de volgende 35 jaar, toen auto’s steeds kleiner, lichter en minder krachtig werden, was er een zekere nostalgie bij veel Amerikanen die met veel plezier terug dachten aan de dagen van de grote locomotieven, wat resulteerde in auto’s zoals de 1991 Buick Roadmaster.
Een nieuwe versie
Darwin E. Clark, General Marketing Manager bij Buick, merkte in Automotive News op dat: “Bij de terugkeer van de Roadmaster hoeft Buick niet te werken aan de naamsbekendheid. De Roadmaster is een geweldige naam voor premium Buicks. Zelfs onze algemeen directeur, Ed Mertz, geeft toe dat hij niet weet waarom Buick dit model zo lang op de plank heeft laten liggen. Onze dealers en klanten lobbyden voor een re-introductie van de naam. “
Niet zo groot en zwaar
En dus introduceerde Buick in 1991 twee nieuwe Roadmasters. Ze waren niet zo groot of zwaar als de Roadmasters van weleer, maar ze waren ook duidelijk geen lichtgewicht. Duidelijk was wel dat Buick nog steeds door kon bouwen op de naam Roadmaster, die tot vandaag de dag een speciaal gevoel oproept.
