Dat Britten goed zijn in het bouwen van motoren bewees Triumph nog maar eens een keer in 1949 met de Triumph Thunderbird T6. Dit type werd gebruikt bij het veroveren van de Amerikaanse markt en het was een machine met bijna zelfde motor als de Speed Twin maar met een inhoud van 650 cc om te kunnen voldoen aan de noden van de Amerikaanse motorrijders. De manager van het bedrijf, Edward Turner, ontwierp het logo wat oorspronkelijk gebruikt werd in de vorm van een sticker op de gondel van de koplampen. Vanaf 1962 werd het logo geslagen in de kettingkast en zag er veel professioneler uit.
Geruchten doen de ronde dat de Triumph T6 zijn naam kreeg nadat Edward Turner aan het eind van de jaren veertig, overnachtte in het Thunderbird Motel in Zuid Carolina. Daar hoorde hij dat de naam het Indiaanse zinnebeeld was voor geluk en dat kon hij wel gebruiken.
De Triumph Thunderbird in de schijnwerpers
Het grote publiek kon de T6 Thunderbird voor het eerst bewonderen in Montlhéry, in de streek rond Parijs. De race werd gereden over een afstand van 800 km aan 148 km per uur.
Toen in 1953 de film ‘The Wild One’, met de alom bekende Marlon Brando, de Triumph T6 gebruikt werd in een verhaal over motorbendes maakte de importeur bezwaar omdat zij hun motor niet graag zagen opduiken in een rumoerige prent als deze.
Het ontwerp van de Thriumph T6
De naam ‘badkuip’, zoals de T6 Thunderbird vaak genoemd werd, had hij te danken aan de vorm van zijn achterkuip. Maar omdat deze niet bij Triumph liefhebbers in de smaak viel liet men hem achterwege met de loop der jaren.
Het harde framewerk met gesoldeerde nokkenas was met de veelbesproken verende naaf, een mechanische uitvinding van Edward Turner. Hij had deze ontworpen om de ophanging van het achterwiel in het stugge frame van de Triumph Thunderbird T6 zo goedkoop mogelijk te maken. Dit was nodig om de achterwielophanging te vervangen met een achterbrug.
Zijn theorie was dat de veren de schokken zouden opvangen en alles in lijn zouden houden. In 1954 zou deze vervangen worden door de ‘swing arm’ omdat het probleem met het oude systeem de oncontroleerbare wielbewegingen niet kon vermijden.
Een krukas uit drie samengeperste onderdelen de omhoog gebrachte hoofdlagers moesten er voor zorgen dat de T6 Thunderbird het extra vermogen aankon. De kracht van de oliepomp werd verhoogd met 20% terwijl meer tanden in de versnellingsbak, die versterkt waren met grotere rondellen, samen met de bijgeschaafde vork het resultaat moest verbeteren.
Merendeels was de moderne versie van de Triumph T6 idem aan de 500 Speed twin. Met een soortgelijk cilinderblok in gietijzer en de 650 kop, die royaler was dan de vorige, kon hij makkelijk mee met de rest van zijn soortgenoten. Omdat de brandstof in het Verenigde koninkrijk een laag octaangehalte had en daar naar gebouwd was, kregen de versies voor uitvoer naar het buitenland een hogere compressie zodat hij kracht genoeg had om 100 km per uur te halen.
Wat het uiterlijke betreft was de Triumph Thunderbird T6 conform de conventie voor motoren van zijn soort. Met zijn tamelijk omvangrijke spatborden, die speciaal ontworpen waren voor rijden bij regenweer, en de koplamp, die samen met de meters in één en hetzelfde compartiment waren ingebouwd, moest het eenvoudiger zijn om de boel schoon te maken na een ritje door guur en nat weer.
