Gelegen in de ruïnes van onze wereld, hebben de mensen van See zich na eeuwen van oefening aangepast aan een zichtloos leven. Geïmproviseerde gordijnen van kralen zorgen voor grenzen, zowel hoorbaar als fysiek, gevechten omvatten veel onderzoekend contact en worstelen (net als seks), en er wordt veel met de vinger geknapt. See is enorm erop gebrand om je te laten zien hoe al dit spul werkt, zo erg zelfs dat het nauwelijks in de personages duikt.
Hoofdrolspelers See op Apple TV+
Baba Voss (Jason Momoa) is een man die zijn gezin op de vlucht moet nemen nadat zijn geadopteerde tweeling, Kofun en Haniwa, zijn geboren met zicht. Het probleem is dat het hele idee van die kinderen is dat bepaalde lastige mensen hen ervan beschuldigd hebben het vermogen te hebben om te zien. Ze willen ze levend te verbranden. En er is ook een boze koningin die lucht krijgt van de tweeling, en als een religieuze ijveraar die de “duisternis” aanbidt, wil ze dat ze bij haar worden gebracht.
Een genereuze en vergevingsgezinde lezing van See op Apple TV+ zou het kunnen interpreteren als een poging tot meditatie over kennis, onwetendheid en verantwoordelijkheid, maar See verzet zich actief tegen pogingen om zich vast te klampen aan al het mogelijke dat het te bieden heeft. In de eerste drie afleveringen die vooraf aan critici ter beschikking werden gesteld, is See meer geïnteresseerd in de logistiek van zijn wereld dan in de implicaties.
Soms leidt dat tot leuke televisie. De derde aflevering, de beste van dat eerste stel, maakt zich grotendeels geen zorgen over de hoofdboog van het seizoen, maar vertelt in plaats daarvan een verhaal waarin Kofun wordt ontvoerd door slavenhandelaren en moet worden gered. Het is visueel opvallend en introduceert een stam mensen die, zonder dat ze het wisten, in de ruïnes van een pretpark leven. Het heeft een geweldige vechtscène, met een unieke choreografie die duidelijk de beperkingen en vaardigheden van alle betrokkenen overbrengt en bruut geweld met gratie en vaardigheid weergeeft. En het heeft persoonlijke belangen, die ik hier niet zal bederven, omdat het een van de weinige stukjes achtergrondverhaal van personages is die je in de eerste paar afleveringen tegenkomt.
See op Apple TV+ is als het ware een suikerspin, het ene moment een leuke lekkernij en het andere moment gewoon suiker. See is duidelijk geïnteresseerd in het betrekken van mensen in zijn uitgebreide en goed gemaakte post-apocalyps, maar het is veelzeggend dat de enige vragen die ik heb na het kijken puur pedant zijn. Zoals hoe heeft een blinde samenleving zulke perfecte en dodelijke wapens gemaakt, of huizen gebouwd die nooit lekken, of kleding en make-up die er zo mooi uitzien? Hoe het ook zij, deze serie is al met al een must See op Apple TV+!
